Raid: World War II inceleme - Steam

Platforms: PC, Xbox One, PS4
Reviewed On: PC
Developer: Lion Game Lion
Publisher: Starbreeze
Singleplayer: Evet
Multiplayer: Hayır

Yayıncı tarafından ücretsiz olarak verilen kodu gözden geçirin.

Raid: II. Dünya Savaşı, iyi bir fikir gibi geliyor: Dört oyuncu, karşılaştıkları herhangi bir Nazi altını takarken Alman kuvvetlerine saldırmak için birlikte çalışıyorlar, gizli çalışmaları, kadronun yaptığı bazı eksik maaşları sessizce göz ardı edecek ordu tarafından onaylandı. Yol boyunca ciddi hasar. Hitler'in HV'nin komedi sahnelerinde Toss ve John Cleese efsanesi ve başarısız olmayan bir şey var. Sağ? Yanlış.

Siz ve üç kişi, son derece kibar bir İngiliz nişancı, bir gaz maskesi takan bir Rus, bir çılgın Amerikan ve bir eski SS askerinden oluşan Raid takımının ayakkabılarına adım atıyorsunuz. altın maaşı. Orta-misyon diyaloğu, bazı kişiliklerle ve bir dereceye kadar mantıklı bir şekilde arka arkaya ilerlerken bir dereceye kadar onları denemeye çalışır, ancak çoğunlukla, her biri farklı bir beceriye ve silahlara sahip olan farklılıkları olan karton karakterleridir. donabilirler.

Oyun boyunca bir hikaye yok, bunun yerine bir dizi misyona devam et. Misyonları şu şekilde kaynaştırıyorsunuz: sık sık çevrenin görünüşte katı kısımları boyunca aşamalı olarak hareket edebilen ve iffy AI tarafından kontrol edilen, sıradan bir dizi dizi hedefini tamamlarken, ekibinize doğru ilerlemeye çalışan Alman askerlerinin sonsuz sonsuz orduları. Düğmeye ihtiyaç duyan şeyi savunmak ve sonunda yağmalamadan çıkışa doğru ilerlemek için defalarca bir düğme. Muhtemelen, savaşın sonuna kadar durulayın ve tekrarlayın. Bazen oyun sadece bazı insanları öldürmek gibi birkaç fikir atıyor ve etrafa rastgele dağılmış yağma parçaları, bölgeyi keşif yapmak için size bir neden veriyor, ancak çoğunlukla oyunun misyonları düşmanla savaşırken sıkıcı hissediyor. düşmandan sonra düşmandan sonra düşman.

Savaş heyecan verici olsa iyi olur, ama vasatın tanımıdır. Silahlar, bir anemik koala kadar ağır tırmalamak için size ağır bir sopa atmaya çalışıyorlar ve düşman sadece sayılar yüzünden bir tehdit oluşturuyor. Sadece sık sık nesneler boyunca düz bir şekilde ilerlemekle kalmayacak, aynı zamanda size ateş etmeden önce birkaç saniye kadar aptalca duracaklar, aptallar gibi etrafta koşacak ya da sadece Lemmings gibi suçlu olacaklar. Her şeyi karakterize etme çabası, karakterin tek özel yeteneğinin biçimidir, tıpkı İngiliz keşif müştemilatının, ağır bir amaç asistan katmanı kısaca harekete geçiren bir “warcry” yi nasıl kullanabileceği gibi. Ancak, misyonlar zaman zaman çeşitli yarıda gönüllü girişimlerde bulunsa bile, işleri heyecanlandırmak için yeterli değildir.

Harita tasarımı da bir sorundur, çünkü geliştiriciler sadece deney için yer bırakmayan kısıtlayıcı alanları üretmeyi seçtiler ve oyunun tüm noktası olan tekrarlayan misyonları daha az ilginç hissederler. Örneğin, bankaya çoklu girişler yoktur. Sadece belirli noktalara yönlendirildin. Alanlar, çok küçük farklarla da, farklı görevler için yeniden kullanılır. Artık aynı görevi tekrar tekrar tekrar yapmak istemiş oluyorsunuz.

Operasyonlar, her biri arasında kaydedilen ilerlemeyi içeren bir dizi misyonlar olması bakımından daha ilginç bir dokunuş. Bunlar mini hikayeleri anlatır, çok basit olanları da içerir ve oyunların bazılarını daha ilginç anlar içerir.

Stealth teknik olarak bir seçimdir ve oyunun kredisine göre, devriye gezmek için büyük bir zamanlama gerektiren devriyeler ve düzenler ile işleri kolaylaştırmaz. Sorun şu ki, vizörün vizyonu yargılanmanın zor bir yanıdır, özellikle de sık sık görüş alanından çıkmaya çalışan katı nesneler arasında gözükebiliyorlar. Bu, Superman ile saklanmaya ve oynamaya çalışmak gibi bir şey. Elbette, her şimdi kazanabilirsin ama sonra sadece X-Ray görüşünü kullanmayı unuttuğundan. Aldatan piç. Diğer aksaklıklar da, bir manzara parçası üzerinde kazandıkları ya da aniden etrafta dolanan muhafızlar gibi, gizliliği etkileyebilir. Bunlardan dolayı yakalanmak sinir bozucu. Ayrıca, çoğu yerde gizlice yönetmeyi başarsanız bile, çoğu yerde farklı görevlerin farklı şekilde oynamamalarını görmek hayal kırıklığı yaratıyor.

Görevler arasında, yavaş yavaş büyüyen altın yığınını görebileceğiniz küçük bir sığınağa geri gönderilirsiniz. Altınları harcamak için gereken şeyler, zeminde biraz zayıf. Karakterleriniz için bazı özelleştirme seçenekleri vardır ve daha fazla köpek etiketi almak için aldığınız yağma kutularının kilidi açılabilir. Ayrıca, diğer oyunculara servet göstermekten başka hiçbir şey yapmayan saklanma için pahalı “yükseltmeler” vardır. Ve lanet olsun aslında bir şey yapmak için yeterince altın kazanmak için biraz zaman alır. Yardım edemiyorum ama mikro-işlemlerin bir noktada ortaya çıkacağını hissediyorum. Umarım yanılıyordur.

Senin çiş sığınağında, aslında altın mal olan silahlarını da yükseltebilirsin. Yapmanız gereken tek şey, hasarı arttırmak ya da dergi boyutunu artırmak için, düşmanların X miktarını öldürmek gibi tam zorluklar. Karakteriniz, seviyelerini yükseltirken ya da özel yeteneklerini geliştirirken daha hızlı hareket etmelerine yardımcı olarak, seviye atladıkça yeni yeterlilikler konusunda da eğitilebilir.

Eğer bu seslerin çoğu belli belirsiz geliyorsa, Raid esasen aynı şekildeyken inşa edilmiş ve hatta bazı şeyleri doğrudan kopyalayabilen Esaddaydı. Ne yazık ki, bu gözden geçirme boyunca keşfettiğimiz gibi, aynı zamanda Alman askerinin bir şeyleri gözden geçirmesi gibi tuhaf bir yetenek gibi, çok sayıda Payday 2'nin kusurunun da aktarıldığı anlamına geliyor. Ve bazı rastgele çökmeler.

Eski motor ayrıca eski grafikler anlamına gelir. Bu, düşük kaliteli dokular, genel bir detay eksikliği, ortamların düz ve cansız görünmesini sağlayan zayıf aydınlatma ve sert animasyonlar sayesinde güzel bir oyun değildir. Rahatsız edici bir şekilde, bir dizi kare damla düştüğünden, bir tradeoff olarak büyük bir performans göstermiyorsunuz.

Arkadaşlarınızla ve yabancılarla oynamak sizin için yapmıyorsa, oyun takım arkadaşlarınızın AI kontrolünü ele alarak oyun çevrimdışı modda oynatılabilir. Bu, “ekibiniz” ibaresinin, onları tamamen görmezden gelen gardiyanların önünde yer aldığı bazı aptal hatalara yol açabilir, çünkü haritanın diğer tarafında gizli moddasınız, ancak gerçek oyuncular olsa da, düşmanları ele geçirmek için şaşırtıcı derecede iyi hala çok daha etkili.En büyük sorun, AI yoldaşlarınızın altın veya resimler ya da bu ilkelerin diğer hedeflerini toplamayacağı, örneğin altın kutular ile kaçış arabası arasında gidip gelip gitmeyeceğinizdir. Bulunduğunuz yere büyülü bir şekilde ulaştırdıkları bir alarmı tetikleyene kadar haritanın başlangıcında kalarak gizliliğe yardım edemezler. Birçok seviyenin düşünüldüğünde, insanların zaman zaman gizli saldırıları çekme ihtiyacı duyması bir problemdir.

Mesele Raid kötü bir oyun değil. Siz ve bazı arkadaşlar ya da rastgele halklar, resimlerin gizli bir hevesini çekerken veya bir trenin altından altın almak ve bir köprünün kenarı boyunca bekleyen tekneye doğru fırlatmak için birlikte çalıştığınız zamanlar gibi, gerçek bir eğlenceye sahiptir. Bu anlarda, cesur bir soygunu çekiyormuşsunuz gibi geliyor. Yine de, zamanın geri kalanı, Raid, durdurulan haritalarda yer alan sıkıcı hedefleri tamamlamak için sürekli düşman akışıyla uğraşırken bir slogan gibi hissettiriyor. İkinci Dünya Savaşı'nda Payday 2 olmayı hedefliyor, ancak daha az içerik sunarak, mekaniğin herhangi birinde gelişmeyerek ve temanın tamamen üstesinden gelmesini sağlayarak sefil bir şekilde başarısız oluyor. Yüzlerce insanı öldüren Alman askerleri de jenerik Nazi zombileri olabilir. En azından Hitler'in kızgın olduğu FMV dizileri çok komik.

Öyleyse bu incelemeyi yakın bir hale getirelim. Eğer Payday 2 bir mega hayranı ve gerçekten, gerçekten daha Payday 2 istiyorum ama aslında Payday 2 hasta bir tür, bu satışa devam ederse sadece bu lezzetli olabilir, çünkü 30 £ soran fiyat aptalca. Ama aksi halde sadece rahatsız etme. Çok fazla içerik yok, görsel olarak modası geçmiş görünüyor, sıkıcı görevler var ve mücadele tamamen meh. Belki de yol güncellemelerinde ve DLC'de Raid'i biraz döndürecek, ama bu oldukça büyük bir belki.

En azından Hitler ile FMV dizileri komik. Ve John Cleese, içinde olsa bile harika.